هیولای اینستاگرام
با فراگیری گوشی‌های هوشمند و استفاده همگانی از اینترنت متأسفانه یا خوشبختانه با هنجاری جدید روبرو شده‌ایم که مصلحان و دست اندرکاران امر تربیت و آموزش برای آن آمادگی نداشتند و مانند سیلی ویرانگر وارد منازل ما شده! حال باید چکار کرد و چگونه با آن برخورد کرد؟
ابزاری که امروزه در اختیار داریم و تا ده بیست سال پیش موجود نبودند، مانند گوشی‌های هوشمند و لبتاب و ... هم می‌توان نقش مخرب داشته باشد هم مفید و مثبت واقع شود.
طبقه‌بندی سنی، اجتماعی و فرهنگی
آیا همه‌ی سنین می‌توانند بصورت یکسان و مفید از این امکانات جدید بهره ببرند یا نه! قطعاً جواب خیر است. یعنی با توجه به بررسی روانشناختی تأثیر این فناوری در سنین مختلف و همچنین بافت اجتماعی و سطح فرهنگ و سواد علمی متفاوت است. با یک تحقیق میدانی ساده متوجه می‌شویم قشر عادی جامعه که شامل جوانان و نوجوانان و افراد کم سواد می‌شود، آسیب‌پذیر‌ترین افراد در قبال این فناوری هستند.
اپلیکیشن‌های اینستاگرام و تلگرام و ...
با ورود این اپ‌های اجتماعی به زندگی مردم، تغییرات اساسی در سبک زندگی معاصر ما بخصوص جوانان ایجاد شده است و آنهم جایگزینی شخصیت مجازی به جای شخصیت واقعی است. لذا یک دوگانگی شخصیتی در فرد (جوان) بوجود می‌آید. بسیاری از محتواهایی که در این اپ‌ها تولید می‌شوند جنبه سرگرمی داشته و حتی اگر محتوا علمی هم باشد، فرار بوده و تأثیر مثبت آنچنانی در تکوین شخصیت علمی فرد ندارد.
بنظر نگارنده تنها فایده وجود اینچنین اپهایی فقط یک چیز است و آنهم شبکه‌سازی است. یعنی افراد با استعداد و توانمندیهای مختلف بتوانند توانمندیهای خود را در این اپ‌ها به نمایش گذاشته و هم جنبه توسعه روابط اجتماعی و هم کسب درآمد برای آنان به همراه داشته باشد. بغیر از آن تماماً این اپ‌ها ضرر و کشنده وقت هستند.
